معنی باده گرفتن - جستجوی لغت در جدول جو

باده گرفتن

لغت نامه دهخدا

عادت گرفتن

عادت کردن، خو پذیرفتن، خو کردن

فرهنگ فارسی عمید

چانه گرفتن

گلوله کردن خمیر به اندازۀ یک نان

فرهنگ فارسی عمید

خرده گرفتن

کنایه از عیب و ایراد گرفتن از کسی یا چیزی، برای مثال انوری بی خردگی ها می کند / تو بزرگی کن بر او خرده مگیر (انوری - ۲۴۰)

فرهنگ فارسی عمید

باسر گرفتن

(مَطْوْ)

لهجه و صورتی است از مصدر مرکب از سرگرفتن بمعنی اعاده کردن و دوباره انجام دادن کاری: برخیز و نماز باسرگیر. (تفسیر ابوالفتوح). و نماز باسرگرفت. (تفسیر ابوالفتوح). و نماز باسر باید گرفتن. (همان کتاب). و رجوع به گرفتن شود

لغت نامه دهخدا

چانه گرفتن

(اَ یِ کَ دَ)

گلوله کردن خمیر برای نان. گلوله کردن خمیر برای پختن نان یا رشته کردن. زواله کردن خمیر. زواله گرفتن خمیر. و رجوع به چانه کردن شود

لغت نامه دهخدا

چاره گرفتن

(اِ تِ تَ)

مصمم شدن. اتخاذ تصمیم کردن:
مرا چارۀ خویش باید گرفت
ره خشک را پیش باید گرفت.
فردوسی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خانه گرفتن

(بَ دَ تَ اَ کَ دَ)

منزل کردن. در محلی اقامت کردن. در جایی سکنی گزیدن:
همواره پر از پیخ است آن چشم فژاگن
گویی که دو جغد آنجا بر خانه گرفته ست.
دنیا پلی است رهگذر دار آخرت
اهل تمیز خانه نگیرند بر پلی.
سعدی (طیبات).
، دو کردن مهره را در خانه ای از خانه های نرد تا حریف نتواند آنرا زند. خانه بستن در نرد

لغت نامه دهخدا

باده برگرفتن

(مُ وَ رَ)

می خوردن. می گساردن. شراب خوردن:
جهان باد دان باده برگیر شاد
که اندر کفت باده بهتر ز باد.
اسدی

لغت نامه دهخدا

بعهده گرفتن

(مُ)

تعهد کردن. متعهد شدن. قبول کردن. عهده دار شدن

لغت نامه دهخدا

تاسه گرفتن

خستگی و کوفتگی (اعضای بدن و غیره) ، درماندن در رفتار از سستی، دچار اضطراب شدن:
چشم چون بستی ترا تاسه گرفت
نور چشم از نور روزن کی شکفت.
مولوی (مثنوی چ خاور ص 80)

لغت نامه دهخدا

بوسه گرفتن

(نَ)

مرادف بوسه خوردن. (مجموعۀ مترادفات ص 66). کسی را بوسیدن. (فرهنگ فارسی معین) :
کسی که بوسه گرفتش بوقت خنده زدن
به برگرفتن مهر گلابدان ماند.
سعدی

لغت نامه دهخدا

بهانه گرفتن

(نَ)

بهانه گیری. پی موضوع مجعول گردیدن. ایراد گرفتن:
صوفی و کنج خلوت سعدی و طرف صحرا
صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه.
سعدی.
نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر
هر آنچه ناصح مشفق بگویدت بپذیر.
حافظ.
و رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

بنده گرفته

(بَ دَ گِ رِ تَ / تِ)

حبس شده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بباد گرفتن

(مُ وَ ضَ)

همتراز و همسنگ باد محسوب کردن. برابر و همتراز باد بحساب آوردن.

لغت نامه دهخدا

بالا گرفتن

(مُ)

بلند کردن. بر روی دست گرفتن. (ناظم الاطباء). بر بردن.

لغت نامه دهخدا

خرده گرفتن

(بَ خوا / خا دَ)

عیب گرفتن. نکته گیری کردن. خرده سنجی کردن. انتقاد کردن. (یادداشت بخط مؤلف) :
بر کور و کر ار خرده نگیری مردی.
(منسوب به رودکی).
ز فرّ بزم تودی برده در نعیم بهشت
ز دست حادثه امروز میکشم تعذیب
مرا از این مثل صوفیانه یاد آید
اگر بخرده نگیرند برگ یا ترتیب.
ظهیر فاریابی.
یکی خرده بر شاه غزنین گرفت
که حسنی ندارد ایاز ای شگفت.
سعدی (بوستان).
توان گفتن این با حقایق شناس
ولی خرده گیرند اهل قیاس.
سعدی (بوستان).
بزرگی در این خرده بر وی گرفت
که دانا نگوید محال ای شگفت.
سعدی (بوستان).
تابکرم خرده نگیری که من
غایبم از ذوق حضور ای صنم.
سعدی.
اول پدر پیر خورد رطل دمادم
تا مدعیان خرده نگیرند جوان را.
سعدی (بدایع).
خرده بر سعدی مگیر ای جان که کاری خرد نیست
سوختن در عشق و آنگه ساختن بی روی تو.
سعدی (بدایع).
گرد گل عارضش طاقت ریحان گرفت
حسن رخش خرده ها بر گل بستان گرفت.
جمال الدین سلمان (از آنندراج).
برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر
که ندادند جز این تحفه بما روز الست.
حافظ.
برو ای ناصح و بر دردکشان خرده مگیر
کارفرمای قدر میکند این من چه کنم.
حافظ.
چو قسمت ازلی بی حضورما کردند
گر اندکی نه بوفق رضاست خرده مگیر.
حافظ.
گر زمسجد بخرابات شدم خرده مگیر
مجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شد.
حافظ

لغت نامه دهخدا

باد گرفتن

(مُ)

باد در سر کردن. باد در سر گرفتن. متکبر شدن. مغرور شدن. رجوع به باد شود.

لغت نامه دهخدا

خنده گرفتن

خنده گرفتن کسی را. عارض شدن خنده او را

فرهنگ لغت هوشیار

بعهده گرفتن

تعهد کردن، متعهد شدن، قبول کردن

فرهنگ لغت هوشیار

بوسه گرفتن

کسی را بوسیدن

فرهنگ لغت هوشیار

بردل گرفتن

رنجیده شدن و آزرده گشتن، بی صبر شدن

فرهنگ لغت هوشیار

سایه گرفتن

پناه بردن تحت حمایت کسی در آمدن

فرهنگ لغت هوشیار

خرده گرفتن

خرده گرفتن برکسی. عیب جویی کردن نکته گرفتن بر او

فرهنگ لغت هوشیار

شاهد گرفتن

بشهادت طلبیدن، گواه گرفتن

فرهنگ لغت هوشیار

عادت گرفتن

عادت کردن خوی پذیرفتن

فرهنگ لغت هوشیار

کاسه گرفتن

نواختن کاسه، ضرب گرفتن: (ساقی بشوق این غزلم کاسه میگرفت میگفتم این سرود و می ناب می زدم)، (حافظ)، سرودن و نواختن کاسه گر خواندن نوای کاسه گر: (حالت سرو چنانست که ذوقی دارد نفس بلبل و آن دبدبه کاسه گری) (نجیب جرفادقانی)، کار خانه و دکانی که در آن کاسه و بشقاب و آوندهای چینی سازند. یا فوت کاسه گری. دقایق یک فن رموز یک هنر. یا بلند بودن (دانستن) فوت کاسه گری. وارد بودن به دقایق امری آگاهی از پیچ و خم های عملی

فرهنگ لغت هوشیار

مایه گرفتن

مایه گرفتن برای کسی. بد گویی کردن از او

فرهنگ لغت هوشیار

وعده گرفتن

نوید کردن نوید برابر با مهمان و مهمان کردن نیز آمده (واژه نامک عبدالحسین نوشین شوم پیش او گر پذیرد نوید به نیکی بود هر کسی را امید (فردوسی) مهمان کردن، زبان گرفتن (قول گرفتن سد در) دعوت کردن بمهمانی، قول گرفتن از کسی اجرای امری را

فرهنگ لغت هوشیار